Woestynreën

(Briefie van ‘n sendeling-vriendin in die Midde-Ooste)

Reën is iets so wonderbaarliks.

Ons het maande lank daarvoor gewag. Die wolke het weke lank vrugteloos verbygedryf. Maar vandag het hulle saamgestapel en die reuk van die reën in die lug het my leerlinge gespanne gemaak.

Hier ruik die reën soos stof: reënstorms roei die stof orent en dit meng met die stof wat in die lug hang en ons ruik dit as dit weer neersif en dink: “Reën! Die reën kom.” Ek veronderstel nat stof ruik anders as droë stof.

Maar die reën het weggebly en, weggebly. Die wolke het die son verdof, en verdwyn. Energievlakke het gestyg en produktiwiteit het getuimel. Alles in afwagting op die reën. Maar niks het gebeur nie. Teen die tyd dat die huistoegaanklok gelui het, het ons almal hoop opgegee.

En nou het die reën gekom. Saggies, vermeng met die aandskemering. En die stof is van die olyfbome afgewas; hulle is weer silwerig blink. Reën is verkwikkend. Reën maak skoon. Reën herinner my aan God se versorging. Sy genade is vir my genoeg. En soos die olyfbome, voel ook ek weer blinksilwerskoon. Ek het nodig gehad dat my stowwerigheid vanmiddag afgewas word. 

Ek het buitekant my klaskamer gaan staan en die reën ingedrink. Met my oë, my ore en met my siel. Ek het my hande bakkiegehou onder die geut. Ek het met oorgawe die wonder van die reën beleef. Ek het gesing, en ek het aanbid.

Mag ons vanjaar almal tyd maak om die mooie uit Gods hand te bewonder. Mag jy die energie en genade ontvang om te doen wat jy moet. En mag jy binnevrede en -vreugde ervaar, wat ook al jou omstandighede.”

Hy lei my in die spore van geregtigheid, om Sy Naam ontwil. Psalm 23:3

Stikdonkere dag

Waarom?

Waarom laat God aaklige goed gebeur?

Hierdie vraag word weereens gevra in die aangesig van die afgryslike gebeure Vrydag in Connecticut.

Antwoorde kom nie maklik nie. Ongelowiges sê daar is geen God nie; en as Hy bestaan, is Hy óf onmagtig óf self ook boos.

Dié wat aan Hom vasklem en wéét dat Hy goed is, sien ook met verslaenheid hoedat Hy in Sy soewereiniteit, aaklige en verstommend boosheid toelaat. 

Ons weet ook dat sedert die eerste twee mense van die verbode vrugte geëet het, niks meer is soos dit veronderstel was om te wees nie.

Ons protesteer. Ons rou. Ons word kwaad. Ons harte verlang na iets beters. Of ons in God glo of nie, diep binnekant weet ons dat dinge nie is wat hulle moet wees nie. Alles wat God goed gemaak het, word verwring, vermink en verwoes.

En dis dan amper Kersfees – tyd van blydskap en goeie tyding….??

Maar ons sal wag. Ons sal wag totdat God op Sy tyd die antwoord gee – dáárdie stralende helder dag wanneer Hy wat met die eerste Kersfees gekom het, finaal sal verskyn en aan alle donkerte, pyn en lyding ‘n summiere einde sal maak.

Ons wag in kinderlike geloof; en ons vertrou – so goed as wat ons weet hoe – dat daar meer besig is om te gebeur as wat ons met ons menslike oë kan sien en met ons beperkte ou verstandjies kan verstaan. Saam met Dawid roep ons uit: “O, as ek nie geglo het dat ek die goedheid van die Here sal sien in die land van die lewendes nie…”

En ons hou mekaar vas en versterk mekaar met die laaste woorde van Ps. 27:

“Wag op die Here! Wees sterk en laat jou hart sterk wees! Ja, wag op die Here!”

Timmer voort

God het oor tye heen verbasende gebruiksartikels tot uitbreiding van Sy Koninkryk aangewend. Van die meer bekendes is Moses se staf, Jael se tentpen, Dawid se slingervel en 'n seuntjie se middagete.

Al is jy of jou werksartikel nie iewers bekend of gelys nie -- is jy en jou kettie of knieskottel of wat jou doen-ding ook al is, ooit enigsins beskikbaar vir Sy wingerdwerk?

Kalkoengroete

Môre is dit weer Turkse hoender-dag hier (Thanksgiving), en ek wil iets oorkom as ek in die kruidenierswinkels sien hoe die oorlaaide waentjies steun, kreun en knars. Die enigste "giving" is by die kasregister en van "thanks" teenoor wie ook al, is daar by meeste van die volk (beslis nie almal nie) al vir baie jare nie meer sprake nie.

Oooeee -- klink ek oud en sinies? Laat ek dan liewers groet voordat ek myself verder "ontbloot" en so kaal staan soos 'n geplukte kalkoen.

Ek groet met-- soos hulle sê: 

Keep calm and gobble on

Net een skuilplek

Die Weskaap brand. 

Die res van die wêreld ook --  dog, meeste biljoene mense sien -- en wil nie -- nie die stuwende rookwolke nie.

Daarom luister ek vanmôre met oorgawe na Johnny Cash -- 

"I am a tree, planted by the waters, and I shall not be moved." (Al voel my blare verdordgewaai deur die winde van verandering.)

"I am a pilgrim and a stranger, on my way to that good city not made by hand." (Al is die pad dof en ek moeg geloop.)

"When the roll is called up yonder, I'll be there." (Tuis, regtig tuis.)

Troosgroete in ons lieflike Here Jesus!

(Ook aan myself.)