Ek vergroot die prentjie en terwyl ek dit sit en bestudeer, stap Vennoot verby. Skielik steek hy vas, kom loer oor my skouer en vra so half verstom: “Wie’s dié?”
Ek verduidelik waarmee ek besig is. Toe hy wegstap, hoor ek hy brom so onderlangs verontskuldigend vir homself: “Ek wou mos darem sê dis nie een van die kleinkinders nie.”
Siestog Oupa -- dinge gaan nou te vinnig vir jou.
6 comments:
My simpatie met oupa!
Hiehiehie... arme oupa!
Hahahaha!! Arme Oupa!
ha ha!!
Arme Oupa. Ja,Mariki, met die vele - internet-kleinkinders is dit nogal 'n ander prentjie.
Julle moes my hoor lag het vir die arme man!
Post a Comment