Nee dankie, John

“Hey, it’s good to be back home again,
“I said, hey it’s good to be back home again,” sing John Denver in een van sy gewildste liedjies.

Maar nou sing ek nie vanmore uit volle bors saam met oorl’e John nie. Nee, want veel liewer was ek steeds aan’t “Groovin’ in Arizona”, om die sanger Dolan Ellis se woorde te gebruik.







(“Groovin’”, verklaar Dictionary.Com, “is a noun, denoting a very pleasurable experience.”)

En voorwaar tog: was ons “ge-groovin’” in Arizona, sesde grootse Amerikaanse staat, nou ‘n allerlekkerste en plesierige ervaring!

G’n wonder dit was toenterjare die wildste deel van die Wilde Weste nie – wegkomplek van almal en alles wat jou gal gesoek het en jou wou onderkry.

Genadiglik was die CIA, FBI of die mafia nie op ons spoor hier in Colorado nie en wou ons maar bloot die son daar in die suidweste gaan soek.

Die son toe wel gekry, en sóveel meer -- die ongerepte ruimtes, die manjefieke rotsgebergtes, die grootvlak se hoorbare stilte en ‘n blouste-blou hemelkoepel bedags, met snags die naghemel se eindelose sterregetintel bo ons oopgesprei. Grotendeels buite radio- en selfoonbereik, met net die Here se geskapenheid van veld, bosse en berge rondom.

Gister, en vandag se dag en verderaan, sal ons altyd weet: Arizona bied ‘n wegkomkans, ‘n skuilplek teen die aandrang van die wêreld, ‘n heelwordplek soos geen ander wat ons in ons agt jaar hier in Amerika, ervaar het nie.

En die spreekwoordelike laaste, maar nie die minste nie: omrede van plek-plek ‘n onmiskenbare ooreenkoms met die ooptes van die geliefde Ouland se Karoo en die Noordwes en die Sandveld -- en wat dáárom toe vir ons onverwags ‘n kosbare verkwikking van herinnering bied.




So jammer dus, Johnnie, maar my Ouland-gelaafde hart willie vandag saam met jou sing nie.