Kersfees in Kanada

Hoe wonderlik tog vir ‘n kinter om wakker te word en te onthou dis Kersoggend!

Vanjaar is ons so bevoorreg om twee keer Kersfees te mag vier. Die afgelope naweek met amper die helfte van die krose en op Kersdag vlieg ons so die Here wil, Toronto toe vir’n viering saam met die amper ander helfte. Een van die Toronto-kabouters kan glo skaars wag vir “Ouma wat by die bjêrrge bly” om te land.

Ouma is natuurlik net so opgewonde en Oupa skud net sy kop vir die ekstra koffer, dis nou die ene met al die presente. Maar almal weet tog dis waarvoor oumas daar is, vir die lekkerte en die blymaak van kinderhartjies. (Oupas ook, hulle wys dit maar net op ‘n anderster manier).



Ouma vertrou net dat die weer sal saamspeel vir die vlieëry-dinge. Op die oomblik lyk dit nie belowend nie: Kanada kan na verwagting vir die eerste keer in 37 jaar weer ‘n Kerssneeukombers oor die hele land ervaar! Erge storms het pas openbare vervoer op plekke lamgelê, tienduisende van huishoudings sonder elktrisiteit gelaat, en nog slegte weer word voorspel.

In die noordweste het die termometer -45C gemeet! Mense, kan ons ons dit voorstel?! Snaaks genoeg het die ding nie die gees gegaf nie, maar hierdie ouma is nie so seker dat dieselfde van haar gesê sal kan word as sy in daardie koue moet beland nie.

Ek groet julle dus tot solank lewe iewers vroeg in die nuwe jaar – moet hardloop om ‘n ekstra ou truitjie te gaan inpak en daai koffer te probeer toerits!

Krip en Kruis

‘n Allerliefste naby-niggie van my gaan deur ‘n tragiese egskeiding waar die feite van die saak 'n goed geskrewe storie soos 'n kinderverhaal sal laat klink. Daarom so bitter om te verwerk (seer sekerlik is daar min egskeidings wat nie bitter swaar deerleef word nie…)

Kry gister ‘n klein ou briefie van haar af..."Weet self nie of ek al kan fluister of loop of kruip of lê of 'n rukkie regop kan staan nie"...en waar spat die bitterlike trane toe ek dit lees en loop ek die hele dag tussendeur en tjank. Sommer oor alles en almal in hierdie saak en die lewe en die seer en die vervallenheid en die gemors rondom ons.

En dit, terwyl ek besig is met blinkers en blakers en kerse en rooi kouse. En so tussen die weemoed deur is ek sooo oorstelp: Dankie Here Jesus, dat U gekom het om alles te kom heelmaak wat stukkend gebreek het van reeds die begin af; en nie net eendag nie, maar nou reeds kan ons na U toe vlug vir troos en genade en heelword in die storms van die lewe.

Ek loof U wonderbare Naam.

Kerswense uit die hart

So kom die herdenking van ons Verlosser se geboorte, die einde van die oujaar en die aanbreek van die nuwe ene nou vinnig nader. Net vir geval my blogvriende binnekort vir die vakansiedae vertrek, wil ek ‘n hartwarm dankie laat hoor vir die geselsies en kuiertjies waarmee julle my bestaan verryk het die afgelope paar maande – weet dat dit sooo baie beteken.

Mag die feestyd vir elkeen van julle 'n tyd van nuwe belewenis van die Vader se liefde, in Christus Jesus wees. Mag jul wandel met Hom in die nuwe jaar telkens nuut gemaak word deur die werk van die Heilige Gees.

Vriendskapsgroete
mariki

Kersgeskenk

Ek het hierdie treffende stukkie van my vriendin Effie aangestuur gekry en deel dit graag met julle:


Matt.9:13 “Ek het nie gekom om mense te roep wat op die regte pad is nie, maar die sondaars.”


Sy het bekend gestaan as die Skip van Drome. Sy was 890 voet lank. Veertienduisend mense het aan haar gebou. Die anker alleen het 15½ ton geweeg en is deur 20 perde van die fabriek af tot by die skip getrek. Die binnekant van hierdie skip het tien maande geneem om te voltooi, altesaam ‘n paar mijoen ure se werk aan Louis Quinze, Klassieke Versailles en Victoriaanse versierings, Crown Berger skilderye, Franse kafees en Turkse baddens -- om maar net ‘n paar op te noem.

Sy is ook genoem Die Onsinkbare Skip en in ‘n koerantberig van 1912 het ‘n joernalis beweer dat selfs God haar nie sou kon sink nie.

Maar op Sondagaand 12 April 1912 sink die Titanic binne twee ure en neem 1500 lewens saam na haar watergraf.

Tydens hierdie twee ure het aangrypende gebeure afgespeel. Daar was te min reddingsbote. Die rykes en vernames het gesorg dat hulle eerste plek kry. Later het die kaptein oor sy megafoon afgekondig dat net vrouens met babatjies die reddingsbote mag gebruik. ‘n Man met ‘n babatjie in sy arms het verby ‘n vrou gehardloop wat alleen eenkant gestaan het. Vir haar was die afkondiging ‘n doodsvonnis. Skielik het haar situasie verander toe die man sy kind in haar arms sit en sê: “ Hy is joune…hardloop vir ‘n plek op die reddingsboot!”

Met die geboorte van Christus het God Sy Kind aan jou kom gee en gesê: “Hier is My Seun…neem Hom aan…hardloop na My reddingsboot.”

Moenie wag tot dit te laat is nie. Wanneer ‘n skip sink, word lug uitgeblaas en water ingesuig. Wag jy te lank, word jy saam ingesuig al spring jy hoe ver in die water in. Die meeste mense wat hul lewe in die Titanic-ramp verloor het, het nie verdrink nie, maar verkluim. Wie wil reddeloos in koue water ronddobber as Jesus reeds vir jou ‘n plek op Sy onsinkbare reddingsboot voorberei het?

Ons is almal bewus daarvan dat ons lewensvaart iewers, soos die Titanic s’n, tot ‘n einde gaan kom. Ons is ook bewus daarvan dat nie almal al die uitnodiging vir die reddingsboot van Jesus aanvaar het nie.

Aanvaar hierdie grootste Kersgeskenk ooit. En indien jy het, maak deur jou lewenswyse en jou woorde seker dat dié wat eenkant staan, ook die uitnodiging kry.

Pampoen kry 'n ereplek

Haai weet jy Boendoes, op my ouderdom (dis nou die ene van vergeet -- met vergaan wat spoedig gaan volg; maar nou het ek mos self in die vorige possie gesê ons mag nie sê “oud” voor op 100 nie). Nou ja, so op die leeftyd van vergeet, verwaai sommige van die dinge wat mens weet soos herfsblare innie wind. So het ek skoon nooit vir tye daaraan gedink om pampoentert te maak nie – dankie vir die herinner; hier is dus die gevraagde reseppie (nuwe ene vir my ook; ek het hom sommer op ‘n baie gewilde resepwerf opgeraap).

Hoewel die resep geblikte pampoen noem (hoe maklik kan dinge word?), kan mens dit met eie gekookte produk ook maak –- moet sag, maar net nie te slap wees nie.

En Grahamcrackers is die Amerikaanse gebruiksartikel in die plek van Tennisbeskuitjies – wat ek nie dink met hierdie resep goed gaan saamspeel nie. Ek hou in elk geval van ‘n gebakte kors vir ppntert.

LOW-FAT PUMPKIN PIE

55 min baking time 15 min prep


Hey, we all love pumpkin pie, right? Why not make it low-fat? What? You didn't think that it could be done? Well feast your eyes (and mouth) on this!

SERVES 8
Ingredients

Group 1:
* 2/3 cup sugar
* 1/2 teaspoon cinnamon
* 1/2 teaspoon ginger, ground
* 1/2 teaspoon nutmeg, ground
* 1 pinch clove, ground
* 1 1/2 cups canned pumpkin
Group 2:
* 1 1/2 cups evaporated skim milk
* 1/2 teaspoon orange rind, grated
* 3 egg whites, slightly beaten
* 1 teaspoon vanilla extract

* 1/2 cup orange juice

* 9 inches low-fat pie shells, unbaked (graham cracker is fine)
Directions
1. Preheat oven to 450F/230C
2. In a large bowl, combine ingredients of Group 1
3. Stir well
4. Add Group 2
5. Beat with an electric mixer until smooth
6. Fold in orange juice
7. Pour into unbaked pie shell
8. Bake for 10 minutes
9. Reduce heat to 325F/170C and bake for 45 minutes or until knife
inserted comes out clean.

***************
Hier is ‘n eenvoudiger resep, maar hoegenaamd nie so “rrykk en lekkrrr” nie:
PAMPOENTERT
Bestanddele
1 koppie suiker
1 eier
1 koppie koekmeel
1 teelepel bakpoeier
2 koppies gaar pampoen
1 eetlepel botter
'n knippie sout
Metode
Meng alle bestanddele bymekaar. Gooi mengsel in 'n bak. Strooi kaneel oor. Bak teen 180° C vir 30 tot 45 minute.

Lekker eet!

Oud, ouer, oudste

THE ASSOCIATED PRESS
November 28, 2008



Edna Parker van Indiana is verlede week oorlede. Sy was, op 115 jaar oud, vir meer as ‘n jaar lank die oudste mens in die wêreld.

Edna is op 20 April 1893 gebore. In 1911 verwerf sy haar onderwysdiploma, maar hou net vir 2 jaar lank skool want in 1913 trou sy en word ‘n voorslag van ‘n boervrou. Sy was sedert 1939 ‘n weduwee nadat haar man aan ‘n hartaanval oorlede is.

Vingeralleen bly Edna tot op honderdjarige ouderdom in hul plaashuis. Sy het beide haar twee seuns oorleef.

Maria de Jesus of Portugal, gebore op 10 September 1893, is nou die langslewende persoon ter wêreld.

(Moet nooit weer sê jy is oud nie – nie voordat jy minstens honderd gehaal het nie.)

Klink vir my na baie harde werk!

Hmmm, Miekie, vra jy MY van kalkoen se kind feestelik voorberei?!!

Het die volgende vir jou uitgesoek, en dis glo 'n hoogs aantebevole werf van die Healthy Butcher in Toronto, Kanada. Hoop van harte dit help!

We take the turkey, pamper it in a salty bath, stuff it with a classic stuffing if your heart so desires, and massage it with an herbed butter before roasting it to perfection.

Freeze the extra cooked turkey and you’ll have quick dinners for some time… the options are endless – stir-fry dishes, pizzas, fajitas, chilis, sandwiches, salads and soups are only a few.

BRINING:

DON’T SKIP THIS STEP. This is the key to achieving The Perfect Turkey. Yes, it involves a little planning and a little extra work. Trust us, it’s worth it. The brine not only brings out the turkey’s flavour, but is vital for juiciness and texture. The brine we suggest is composed predominantly of salt. The salt you choose is very important. Kosher salt works better. And the finer the salt, the less you need.

Brine Recipe:
• 11⁄2 cup kosher salt
• 1⁄2 cup sugar
• 1 bunch fresh thyme
• 1 bunch fresh sage
• 3 tablespoons black pepper corns, coarsely ground
• 2 bay leaves, torn into pieces
• 1 head of garlic, cloves separated and peeled


Instructions for Brining:
Clean the turkey by removing the giblets and any pin feathers. Rinse well under cold tap water. Heat 2 litres of water in a pot, add all brine ingredients into the water, and stir until the salt and sugar are fully dissolved. Chill the brine mixture in the fridge. Add another 3 litres of cold water to the brine.

For the steeping, you can use a deep roasting pan, casserole dish, or other container big enough to house the turkey and place it in your fridge. Or, if you’re like most people and don’t have such a container in your arsenal, use two strong, white plastic bags or garbage bags (not made of recycled materials), and put the turkey with the brine in the doubled-bag. Then, you can place the bagged-and-steeped turkey in a cooler with a significant supply of ice to ensure the turkey stays cold. The goal in either method is to submerge the bird completely, therefore add more water if needed. If you’re using a roasting pan and the turkey is not completely submerged, turn the turkey every few hours and cover with plastic wrap each time. If you’re using the garbage bag method, squeeze out as much air as possible and close each bag separately. Make sure to place a bag of ice or other weighted object on the top of the turkey to ensure it stays submerged and does not float to the top.

Brine for 24 hours. Before seasoning or stuffing, remove the turkey from the brine, rinse with cold water, and dry with paper towels.

SEASONING, STUFFING AND GRAVY:

There is no shortage of stuffing and gravy recipes in cookbooks and on the Internet. And we at The Healthy Butcher will gladly recommend recipes if you request. But what it comes down to is this - if you are going to stuff The Perfect Turkey or make a gravy, we recommend following the recipe that your Mom uses, your Grandma uses, or the one your Aunt Fill-in-the-name uses year-after-year. Seriously, turkey at Thanksgiving is a comfort food – use a recipe that closely resembles what you associate stuffing and gravy to taste like during this occasion. That recipe will yield the best results for you and your family. Be sure to stuff the turkey right before cooking (not the day before) to avoid the growth of bacteria in your stuffing.

We do, however, strongly suggest the following buttering of your home-made butterball:

Make a herb butter by blending the following ingredients in a food processor:
• 8 tablespoons (one stick) softened unsalted butter
• 1/4 cup extra-virgin olive oil
• 1 tablespoon lemon juice
• 1 tablespoon chopped shallot
• 1 teaspoon chopped garlic
• 1/4 cup chopped parsley
• 1 tablespoon chopped chives
• 1 tablespoon chopped sage
• 1 tablespoon chopped thyme
• 1 teaspoon chopped tarragon

Before cooking your turkey, slide a small rubber spatula between the skin and the breast meat to separate them. Use a spoon and your fingertips to spread about half of the herb butter evenly over the whole breast area. Rub the remaining butter all over the outside of the bird. Don’t be afraid to get your hands dirty – the fat from the turkey combined with the butter will leave your skin feeling soft and supple. ;-)

Season the inside of the cavity with salt, pepper, and two quartered onions.


ROASTING:

Pre-heat your oven to 325ºF (163ºC). Higher temperatures may toughen protein and cause shrinkage. Although not essential, a cup or two of stock added to the bottom of the roasting pan increases moistness. A thermometer is essential for accuracy in cooking a large turkey.

Roast the turkey, breast-side up, until a thermometer inserted into the thigh reads 165ºF (74ºC) for an unstuffed turkey or 175-180ºF (80ºC) for a stuffed turkey. (See roasting chart below for approximate roasting times). Yes, we know that 165ºF doesn’t jive with other recipes you’ll find which call for 180-185. At 180º, you will have successfully achieved cardboard turkey - congratulations. At 165ºF, turkey is moist and succulent. A temperature of 165ºF is enough (actually 160ºF is enough) to kill contaminants, including salmonella. Plus, keep in mind that the internal temperature will continue to rise several degrees while the turkey is resting for the recommended 20-30 minutes before carving. A stuffed turkey, unfortunately, requires a higher thigh temperature to ensure the stuffing has reached 165ºF – check this with your thermometer as well.

For larger birds (i.e. 15lbs and up), cover the entire pan with a loose tent of aluminum foil for the first 11⁄2 hours, then remove to allow the turkey to brown.

Basting the turkey is always a good idea, but limit the number of times you open and close your oven (once an hour is sufficient). Opening the oven will alter the length of cooking time. Remove turkey when cooking is completed and let stand 25 minutes to allow the juices to set.


Approximate Fresh Turkey Roasting Times @ 325ºF in a Conventional Oven (every oven is different - convection ovens will reduce the time needed - use this table as a planning guide only; measure the thigh temperature 45 minutes before the estimated time in the table and gauge at that point how much more time your turkey will need.)

Gemeste kalkoen

Nou uit watter windrigting kom ek nou met 'n agternastorie -- en boonop so lank ná Thanksgiving -- oor kalkoen se kind? Omdat net toe ek die possie wou opsit, toe kry ons ons eerste sneeu en toe kom die wonderlike maan-en-sterre verskynsel en so kom ek nou eers met hierdie gekoeloe-kekkel vorendag. Bêre tot volgende jaar wil ek dit ook nie, want sê nou netmaartjies ek kom iets oor vóór daai tyd? Ek meen te sê, kyk dan net teen watter tempo verdwyn kalkoene van die aardbol af...


Die onskuldige voorouers van die wêreld se arme kalkoenkinders van deesdae, het ook nooit kon weet dat hul goeie dade tot die grootskaalse slagting van hul nageslag sou lei nie.

Daai oorgrootjie-kalkoene se vleis het naamlik die Amerikaanse setlaars gedurende die eerste strawwe winter in hul nuwe vaderland van ‘n gewisse hongerdood gered.

En uit dankbaarheid word daar met groot oorgawe elke Thanksgiving en elke Kersfees kalkoen bedien en dwarsdeur die jaar kalkoentoebroodjies geëet. Praat van stank vir dank...

Maar waarom is die Amerkaanse kalkoengedierte na ‘n land in die Midde-Ooste vernoem?

Die antwoord hierop kry ons by 'n boekgeleerde in Turkse Tale aan die Universiteit van Harvard.Nog voor die ontdekking van Amerika bring Engelse handelaars ‘n smaaklike voël uit Turkye uit na Engeland. Die calluk het nogal baie na ‘n kalkoen gelyk, was net effens kleiner. Gou is hierdie voël se kind ‘n baie gewilde dis, en meeste van die wat dit toe kon bekostig, eet graag “turkey bird.” Toe die Britse setlaars in Amerika die eerste wilde kalkoen teëkom, word hy summier na sy Engelandse neef vernoem: turkey. (Kalkoenkind se tuisland is Noord-Amerika en Mexico).
Hierdie groot voël word boonop nog naamsgewys behandel asof dit altyd van iewers anders afkomstig is: in Portugees heet ‘n kalkoen “peru”; in Arabies, die Ethiopiese voël; in Griekeland “gallapoula” – die “Franse meisie”, maar in Frankryk vertel die naam “dinde” dat jy hom in Indië sal vind. In Turkye self word die kalkoen “hindi” genoem, wat ook beteken vanaf Indië. En in Indië? ‘n Turkey, wat anders?!

Nie soos met die maan gepla, maar darem...

Muriel se maanfoto's het my skoon opgewonde gehad en nou wil ek vir haar wys hoe dit aan hierdie kant van die wêreld gelyk het -- verskoon asseblief die gehalte van my ou klein kameratjie se probeerslae! Met die blote oog was dit baie duideliker as wat julle hier sien, en baie besonders.

Om 5 namiddag:

Om 5.30:




Hieronder het ek sommer met kleur gespeel:

Die volgendes kom van die Net af en wys sterrekykers wat die halfmaan onderkant Jupiter (boonste ster) en Venus, in Kathmandu, Nepal, bekyk. Die onderste foto wys die formasie van naderby.

Is hierdie ene nie kostelik nie! (Ek kan my goed indink dat voordat die sterrekundiges op die toneel was, die gewone ouens hulle boeglam kon skrik vir sulke verskynings!! Die gode loer vir ons...)

Dankie, Wipneus!!

Sneeuspookgedagtes

Van ons agterstoep af -- gelukkig tog hoef Vennoot nie al die gras te sny nie, dis die gholfbaan-ouens se probleem.

Gistermiddag nog:


Vanoggend toe ons opstaan:


Weet julle, partykeer wanneer dit sterk sneeu, dan staan ek voor die venster en net soms, dan stoot daar so 'n benoudigheidtjie in my keel op, soos kleintyd wanneer mens jouself wou oortuig daar is 'n spook onder in die donker gang. En dan onthou ek die voorgeskrewe boek in st. 3, "Die Wit Geweld", en die ellende van die kinders in 'n Alpe-dorpie wat deur 'n sneeustorting begrawe is. En ek dink: sê nou net die Here laat dit nooit weer ophou sneeu nie en ek en alles word begrawe onder hierdie sagte wit dood? Brrr....Pure sneeuspookgedagtes.

Wat wel waar is, is die rekord sneeuval vir een seisoen in 1998-1999 toe 1,140 duim sneeu op Mt. Baker, in die Washingtonstaat aan die Weskus geval het. Dit is 'n verstommende (keeltoetrek-bangmaak) 95 voet sneeu!

Probeer dit bietjie uit jou motorpad uit wegskoffel!

Tyd van dankbaarheid

Thanksgiving

The year has turned its circle,
The seasons come and go.
The harvest all is gathered in
And chilly north winds blow.
Orchards have shared their treasures,
The fields, their yellow grain,
So open wide the doorway~
Thanksgiving has come again!
~Old Rhyme

So 'n gesellige Thanksgiving-ete saam met Poppiedot (van kleintyd af se troetelnaam) en Skoonseun gehad Woensdagaand. Die spyskaart (met name vir die geregte wat die kinders oor die jare daaraan gegee het):

Dronkhoender (in Marsala gestowe)
Plakkiesvark (opgesnyde boud)
Rys
Korsieaartappels (oondgebak, met botterskilletjie)
Muisroomboompies (sampioenbrokkoli)
Neutpatat
Murgbrood (Murgpampoentjiebrood)
Oumabessieslaai (Cranberry/Granberryslaai)

Franse Kaaskoek

Met 'n lieflike bottel Villiersdorp Pinotage ('92)

Dankie aan ons Vader vir al Sy ryke seëninge.

Dear Johns op John Deers

Manitoba, Kanada

Hier word 160 akker graan deur 100 masjiene binne 11 minute en 8 sekondes geoes.

Dis ‘n nuwe Guinessboek-rekord.

Die oes-opbrengs is gebruik om 2 000 kinders wêreldwyd te help om ‘n christenkamp te kon bywoon.







Hoera vir John Deere!

Dagga se dinge

As jy nie die opskrif gelees het nie, sou jy waarrempel verkeerd geantwoord het op die volgende vraag:

Wat is Amerika se belangrikste kontantgewas?

Nou weet jy dis marijuana; maar sou jy kon raai dat daggaproduksie $35.8 BILJOEN beloop, meer as die gesamentlike opbrengs uit mielies ($23.3 biljoen) en koring ($7.5 biljoen).

Dis die belangrikste gewas in 12 state, tel onder die top drie gewasse in 30, en onder die top 5 in 39 state (alles natuurlik...uhmm...onwettig...).

Iemand se plantasietjie

Van naderby

Gedroog


Kentucky verdien jaarliks $4 ½ miljoen doller uit hierdie plantjie -- bietjie ver agter Kalifornië se $14 miljoen en… waar jy by twee universiteite kan klasloop in die kweek van, en kook met marijuana, en terselfdertyd ook onderrig word oor hoe om die gereg wettiglik te systap.

Dis meer as wat Matt Donahue kon doen.

Net ná middernag op 20 November 1986 in Kansas City, Missouri, het die polisie gereageer op ‘n geheimsinnige 911-oproep. ‘n Adres (rekenaar-opspoorbaar) is deur ‘n noodoperateur aan hulle deurgegee nadat die inbeller die telefoon neergesit het sonder om te praat.

Was ‘n gyselaardrama aan die ontplooi?

Die drie polisiemanne het geen idee gehad nie – ook nie dat hulle op 1.25 lb kokaiëne, 500g dagga, twee pistole en meer as $12 000 kontant sou afkom nie…sowel as op drie verbysterde skurke.

En dit alles net omdat een van hulle 911 begin skakel het, pleks van die 912 waarmee die bendeleier se telefoonnommer begin het.

Daardie nag het dagga beslis nie hulle dag gemaak nie…

Goudoogeend

Common Goldeneye Duck by John James Audobon

En hier is dan die Goudoogeend-storie:

Anders as die Boeretradisie waar oupa, ouma en oompie Hannes vernoem (moet) word, het hierdie goudogige geveerte sy naam aan sy iris te danke.

As pas-uitgebroeide bondeltjie donsies het hy grysbruin ogies. Dan word dit persblou, blou en dan groenblou. Vyf maande later is die ogies bleek groengeel.

En sou jy ‘n volgroeide eendkind stip in die oë kon kyk, sien jy die opvallende heldergeel kykers (met die dowwer skakering vir die wyfietjie).

Hierdie eenters vlieg in klein groepe saam, en mens hoor ‘n baie kenmerkende fluitgeluid met elke vlerkgeklap.

Soek hulle en jy sal hulle in Kanada (het julle hulle al gesien, Desia?) Minnesota, Michigan, Alaska en die noordelike VSA vind.

Hulle is see-eende van afkoms (hoewel die Goudooggroep in riviermondings bly) en baie van hul ander familielede het ter wille van oorlewing spesiale soutkliere in die ouer gevoëltes ontwikkel.

Eendjies op die waterplas










Mooimaaktyd
















En om af te sluit, ‘n eenterige grappie:

Die eend loop by die kroeg in en vra vir die kroegman: " Het jy brood?"
Kroegman: “Nee.”
Eend: “Niks brood nie?”
Kroegman: “Nee.”
Eend: “Man, enige brood.”
Kroegman: “Nee, ons het nie enige &*^%$ brood nie!!!”
Eend: “Nie eers ou brood nie?”
Kroegman: “Is jy doof of wat? Ons het nie &*^%$ brood nie!! As jy my weer vra, gaan ek jou
&*^%$ bek aan die kroegtoonbank vasspyker.”
Eend: “Het jy spykers?”
Kroegman: “Nee!”
Eend: “En brood?”

Gebed

Hulpkreet

Ek het net mooi reggeskuif om blogsgewys verder oor Kentucky te gesels, toe Vennoot met ‘n 2009 geskenkkalender by my aankom. ‘n Pragtige ene oor eende, en omdat ons sopas nogal baie oor blou gesels het, dog ek ek haak daarby aan en vertel iets oor die besonderse Geeloogeend.

Maar juis toe e-pos Grootsteseun ‘n gebedsversoek deur, en so is die gesels oor eende en als anders vereers van die baan. Ek deel die briefie uit Indië en vra, bid asseblief!!

Liewe Vriende in Christus,

So-iets het ons nog nooit gesien nie. Natuurlik het ons geweet dat Orissa die Indiese staat is waar Christene die meeste gehaat word, maar wat nou hier gebeur, was onvoorstelbaar. En die Westerse media gee skynbaar nie om nie…

Die rooi gebied is die Indiese staat Orissa

Verlede naweek is ‘n Hindoe-priester en vier van sy volgelinge wat besig was om Christene tot Hindoeisme te ‘herbekeer’, deur onbekendes vermoor. Dadelik is die Christene blameer…en die verskrikking het begin…

In die afgelope vier dae moes ons sien hoedat honderde kerke afgebrand en baie, baie dosyne Christene vermoor is…net omdat hulle Christus liefhet.

In Tihidi, net nadat die polisie daar opgedaag het, het 70 bloeddorstige militantes die YWAM-sentrum bestorm. Die aanval is afgeweer, maar hulle word enige tyd terug verwag. Die personeel en die Indiese kinders onder hul sorg, skuil reeds die afgelope drie dae agter toegesluite deure en vensters in die gebou. Dis ‘n tyd van desperate gebed tot die Here.

In Kalahandi het ons personeel en die kinders omtrent drie minute gehad om te vlug voor die moordenaars daar opgedaag het. God het ‘n bloedbad voorkom.

In sekere dorpe is ons mense deur hul Hindoe-bure beskerm, maar by ‘n Katolieke weeshuis is ‘n priester en rekenaaronderwyser in ‘n huis toegesluit en doodgebrand.

Gelowiges word aan stukke gekap en net daar op straat gelaat…selfs vroue en kinders.

Sestigduisend vreesbevange Christene skuil in die oerwoud, terwyl dit wil voorkom asof die regering nie juis gepla is oor wat aangaan nie.

Hierdie dinge sal nog vir die volgende 10 dae so aangaan, as deel van ‘n veertien dae lange “routyd” vir die vermoorde priester.

Ons is egter vasbeslote om hier te bly en ons doel te verwesenlik: Orissa moet gered word! Dit is die gebed van ons harte. As ons aan hierdie derduisende weggooikinders kan vertel hoe om dissipels van Jesus te word, sal hulle die ganse streek verander.

O, bid vir ons, en vra julle vriende om te bid! Ons is letterlik besig om ter wille van die Koninkryk, teen die duiwel te baklei. Die volgende tien dae is van die uitsterste belang.

Hy het gesê: “Gaan dan heen en maak dissipels van al die nasies.”

Seën in Christus,
C&S
(Name weerhou)

Om uit te maak of warm te gegafoefel...

Gister by die kerk gesels ek en vriendin Beth. Die kinders en hul dinge kom ter sprake en ek vertel onder andere dat Grootste Seun (op 6’4” is ons jongste toe mooi netjies die langste), en sy meisie se paadjies uit mekaar geloop het “and they made out.”

Sien gelukkig tog die vinnig fronsie op vriendin se voorkop raak en kliek: hy het sooo mooi herinner ek moet sê “broke up” en nie “made out” nie.

Want hoe kan twee mense onder sulke aweregse omstandighede dan warm gegafoefel! (Wat “made out” natuurlik beteken…)

Die blou mense van die Bluegrass

Die Appalachian–gebied strek met ‘n boog oor 12 state, vanaf onder in Mississippi tot bo in New Yorkstaat, is rofweg so groot soos Groot Brittanje en het 20 miljoen bewoners. Dis ‘n streek van kontraste. Aan die eenkant die wondermooie natuurskoon – hier vind mens die Great Smoky Mountains sowel as bv. die gewilde 3 299 kilometer-lange Appalachian wandelroete -- en aan die anderkant (en hier kan ek net praat van die KY Appalachians) die tragiek van grootskaalse (natuurlik onwettige) daggakwekery, patetiese armoede, kindermisbruik, depressiwiteit, drank en dwelms.

Hierdie mineraalryke gebied is oor die jare heen tot agterlikheid verarm deur brutale grondspekulasie en mynboubedrywighede, sowel as gewetenlose arbeidsuitbuiting.


Een van ons seuns was deel van die kerkjeug se jaarlikse sendinguitreiking na Appalachia (honderde sulke uitreikings vanoor Amerika vind jaarliks soontoe plaas), en het onder andere ‘n huis help herstel vir ‘n gesin van sewe wat niks anders kon doen, as om hul hoenderhok in te trek toe die huis te bouvallig geraak het nie.


In hierdie afgesonderde deel van Kentucky was ondertrouery aan die orde van die dag, (Ook maar net soos in die Hel in die Seweweekspoortkaroo, net op veel groter skaal.) Tot vandag toe is dit waar eindelose Kentucky-grappies -- deur die Appalachianmense self ook vertel -- vandaan kom:

Pete aan die prokureur: “As ek en my vrou nou klaar geskei is, sal sy nog my niggie wees?”

Daar is egter een groep vir wie die gevolge van ondertrouery geen grap was nie – die Blou Fugates van Moeilikheidspruit. Hierdie mense was letterlik blou van kleur weens die rare verskynsel van methemoglobinemia.

Daar is twee toestande wat ‘n blou velkleur kan veroorsaak: methemoglobinemia, waar die suurstofdraende werking van die bloed te kort skiet en Argyria, wanneer iemand te veel silwer ingekry het (meestal in medisyne).

Beide die twee Franse voorouers van die Fugates wat hulle in 1800 hier gevestig het, was draers van hierdie toestand. Dis genadiglik bloot ‘n pigmentversteuring sonder enige gesondheidsprobleme, maar vir der jare het die Blou Fugates so aangekarring. Daar is hewiglik deur almal in die “hollers”gespekuleer oor wat die probleem kon wees: hart- of longprobleme, of “dat hulle bloed maar net nader aan die vel is as ander mense s’n.”

Gelukkig vir die Blou Fugates het ‘n hematoloog in die sestigerjare in hul probleem geïnteresseerd geraak. Madison Cawein het gereeld myle afgery om by hulle te probeer uitkom en dan vergeefse ure bestee om hulle in die bosse en klowe te agtervolg, omdat hulle te sku en bang was om met vreemdes te praat. (Ek sou ook gewees het – party van hulle was indigoblou as hulle ‘n rukkie buite in die koue was – en wie wil nou soos ‘n sirkusdier bestaar word.)

Die goeie dokter het in sy doel geslaag, die blou mensies op ‘n heel eenvoudige manier suksesvol behandel, en was saam met hulle verheug toe hulle gewoon pienk geraak het. Hy was ook baie verontwaardig toe ‘n rolprentspan hierdie mense voor die kameras wou laat paradeer in die “That’s Incredible”- TV program. Met groot genoeë het hy verneem hoedat die Fugate-familie hul honde op die Hollywood-indringers losgelaat, en dié blougeskrik en benoud, teen die berg af moes laat spaander !