Busrit van besinning

Sondagoggend voor hanekraai nog saam met Selfoonseun die pad gevat Kentucky toe -- om hom met die negentien uur-rit geselskap te hou (en dit in 17 uur gedoen), en toe Maandagaand daar op die Greyhoundbus geklim en 26 uur en 1269 myl later hier aangeland!! (Vanoggend halftwee!)

Leersame en besinnende ervaring -- die "down and outs" gesien soos nog nooit tevore. Was vir 26 uur lank die wel-afste mens in die omgewing tussen derhonderde malendes en in-die-ry-stanendes met die oorklimslag vir die volgende trajek.

In vier stede oorgeklim en dan langspad ‘n paar minute op ‘n keer gestop vir badkamertoegaan en kitskos koop. Insiggewende gesprekke met medereisigers gehad. Daggarook geruik. ‘n Pragtige jong meisie gesien sit en ruk van kop tot tone en oë, o só leeg -- ek vermoed a.g.v. dwelmmisbruik. Wesens gesien met geen, maar geen ongetatoeërde sigbare plek op die liggaam nie. En moes kyk hoe kindertjies emosioneel verniel word drie-uur in die oggend wanneer hulle veilig en knus in ‘n warm bedjie moes kon geslaap het.

O, wat ‘n deursnit van ‘n stukkende en verwoeste wêreld.

En met soooveel dankbaarheid later vanoggend my oë in my eie, skoon bed oopgemaak: nie blind of kreupel nie; nie verwaarloos of arm nie; nie ongelooflik oorgewig nie. Nie honger nie. Nie ongeliefd en verwaarloos, verwese of uitgestote nie.

En met vrede en veiligheid tuis by Jesus.

Here, in U groot genade, sorg vir die armes, die verwaarloosdes, die lewensverminktes. Ek kan nie, in elk geval nie meer as wat een mens kan nie, maar U is almagtig en liefdevol.

Here….help….